بعضی ها عادت کردن که هرکی میاد و هرچی میگه رو قبول می کنن.
هر کی میاد بدون اینکه بشناسدش باهاش دوست میشه.دلش رو با همه دوست میکنه.آخه آدم،این دل،دروازه نیست که هرکی میاد توش جامیدی!نه به اینکه کلا رد میکنین،نه به اینکه هرکی اومد قبول میکنین.هرکی اومد ۲ تا حرف بامزه زد که نباید وا بری
یکم فکر کن،بشناس بعد.
خیلی ها که دلشون شده کاروانسرا.یا رو نیومده میگه قبوله
همیشه تعادل داشته باشد،بین همه چی خط وسط رو انتخاب کن.(نه زنگی زنگی،نه رومی رومی)
به امید رسیدن به آشیانه ها